Trzeba mieć na uwadze, że przy wchodzeniu w relacje z osobami pochodzącymi z Afganistanu będą mieć znaczenie różnice kulturowe. W Afganistanie nie jest przyjęte, by to kobieta inicjowała kontakt z mężczyzną, np. witała się z nim przez podanie ręki. Lepiej witać się z uchodźcą skinieniem głowy czy lekkim ukłonem.
Pochodząca z Afganistanu kobieta, witana przez Europejczyka podaniem dłoni, może się czuć skrępowana. Afganki są natomiast bardzo otwarte w relacjach z innymi kobietami. W takich kontaktach są najczęściej bardzo przyjazne i ufne.
Większość Afgańczyków zaopatrywało się w swoim kraju w produkty potrzebne im do życia na targach, bazarach i od sprzedawców handlujących na ulicach, a nie np. w marketach, których w tym kraju nie ma poza dużymi miastami. Przy sprzedaży bezpośredniej Afgańczycy często uzgadniające ceny negocjując. Dlatego nowością może być dla nich kupowanie w sklepach czy marketach, gdzie ceny są podane i zazwyczaj nie podlegają negocjacjom.
Zakup droższych dóbr, takich jak mieszkanie czy samochód, wśród przeciętnych Afgańczyków nie jest tak sformalizowany, jak w kulturze europejskiej. Dlatego może ich dziwić konieczność zgromadzenia pewnej dokumentacji oraz zawarcia formalnych umów.
Szariat to muzułmańskie prawo określające normy i zasady, według których powinien żyć wyznawca Allaha. Reguluje ono różne sfery codziennego funkcjonowania, w tym prawo rodzinne, finansowe czy gospodarcze. To dla religijnych Afgańczyków prawo najwyższej wagi, mające większe znaczenie od innych praw. Dotyczy m.in. kwestii separacji mężczyzn i kobiet w miejscach publicznych, noszenia przez kobiety tzw. hidżabów, czyli chust zasłaniających włosy, uszy i szyję, a nawet strojów zakrywających całe ciało, twarz i oczy. Czasem dotyczy także bardzo drastycznych kar za łamanie reguł religijnych czy kulturowych.
